وادی ایمن

#جشنواره_پیروزی_انقلاب
تایید غیبی
مطلب زیر خاطره اقای مرتضایی فر است که در یکی از مجلات سپاه نقل شده و پیام پیروزی امام زمان (عج) به امام خمینی (ره) را تایید می کند . ایشان می گوید : ما روز 21 بهمن 1357 در منزل ایت الله طالقانی نشسته بودیم . به ایشان گفتند امام پیام ی خود نمانند ، بیرون بریزند و به حکومت نظامی اهمیت ندهند . اقای طالقانی گفت : امام مدت 15 سال از ایران دور بوده اند و توجه ندارند که این دژخیمان رژیم چه بی رحم هستند . اگر مردم بیرون بریزند ، همه را قتل عام می کنند ؛ بنابراین صلاح در ان است که در منازل بنشینیم ببینیم عاقبت کار چه می شود . بعد مرحوم طالقانی با امام حدود نیم ساعت تلفنی گفت وگو کرد تا شاید امام را قانع کند که مردم را ازخانه بیرون نیاورد.ما حرف های اقای طالقانی را شنیدیم که سعی داشت امام را هر طور شده از تصمیم خود مبنی بر بیرون امدن مردم و اهمیت ندادن به حکومت نظامی منصرف نماید . تا اینکه اقای طالقانی گو شی را گذاشت و در گوشه ای زانوانش را بغل گرفت و ساکت ماند حتی سرش را روی زانوانش تکیه داد و به فکر فرو رفت .ما با خود گفتیم حتما امام حرفی زده و مثلا به ایشان گفته شما دخالت نکنید و … بنابراین ایشان ناراحت شده است . اما چیزی نگفتیم تا اینکه ایشان یک دفعه سر از زانوتنش برداشت و به حالت طبیعی و عادی برگشت . سوال کردیم : اقا چه شده ؟ایا امام به شما پرخاش کردند یا حرفی گفتند که شما ناراحت شدید ؟ اقای طالقانی گفت : نه ،نه، اصلا مسئله این نیست . من اصرار کردم که امام اعلامیه هایش را پس بگیرد و امام هر چه می گفت من قانع نمیشدم .
در آخر فرمود : ” اقای طالقانی ، اصرار نکن احتمال بده که این دستور از طرف امام زمان (عج) است.”
تا این را گفت ، من به خودم لرزیدم و بی اختیار گوشی را گذاشتم و حالم دگرگون شد .بنابراین راز رهبری قاطعانه و پیروز مندانه امام راحل در پیروزی انقلاب اسلامی در تایید غیبی ایشان نهفته و ایشان منظور نظر حضرت صاحب الزمان (ع)بود.
منبع : خاطرات سید علی اکبر قرشی ، چاپ مرکز اسناد انقلاب اسلامی ، ص 133